دکمه های پالتو را تا زیر خرخره می بست وجواب سلام هم نمیداد!!

از راه نرسیده،یکراست میرفت لم میداد روی مبل وپای چپ ش را هم می انداخت روی آن یکی پا.من نمیدانم خجالت نمی کشید که جوراب سوراخ میپوشید؟!از هر بیست تا جمله ای که میگفتی دوتایش را شاید میشنید!یعنی که«گوشهای من بس خوب اند حرفهای چرت امثال تورا اصلا نمیشنوند!»

مادرزادی مهم بود:| از همان بچه های نچسب اخمویی که وقتی لپ شان را میکشیدی،یک مشت محکم نثار شکمت میکردندکه:«بچه خودددتی!»حالا هم که بزرگ شده اند معتقدند:«زمین مستطیلی ست»

فکر میکنند همه چیز از بیخ و بن عوضی ست.غذا را باید نوشید..آب را باید شست،ظرفها را باید اتو کرده،تاکرد گذاشت تو کمد!صدا را باید دید..کتاب را باید کشید..سیگار را باید خواند:|

از نظرشان نصیحت ها همیشه تکراری بوده اند...

چایی را که بهش تعارف میکردم ،رو برگرداند وگویی با خاک یکسان ام کرد:«میل ندارم:|»

و من به این نتیجه رسیدم که توی زیرزمین بادبادک هوا میکردم سنگین تر بودم تا...

سرجلسه امتحان به هر زوری بود نفر اولی میشد که برگه اش را تحویل میداد...

همیشه یک آیینه کوچک توی جیبش داشت!!

با همه اینها ولی،کودن بود در ریاضی!

شاید چون ریاضی نمی دانست دیگران را آدم حساب نمیکرد!!

امضا:«بهار خادمی»