خاطره ها هرچقدر هم که خوب باشند یاداوری شان غم انگیز است... دنیا بی وفاست... باید خیلی تحمل داشته باشی تا بتوانی از پس سختیهایش بربیایی... پایان هر چیز زیباست ...اما اگر فکر میکنی زیبا نیست بدان اخرش نیست...کاش کسانی بودند تا به ما می اموختند چگونه زندگی کنیم... کاش کلاسهایی با اسم خوب زیستن تشکیل میشد... کاش خاطرات خوب گذشته دوباره تکرار میشد... کاش هیچ اخرینی وجود نداشت.... اخرین روز مدرسه وجود نداشت... اخرین دیدار... اخرین حرف... اخرین نگاه... اخرین نفس... اما کاریش نمیتوان کرد... جز اینکه بگذرانیمشان... چون در قاعده ی شروع همیشه پایانی وجود دارد... شروع ها بدون پایان ناقص اند... چه خوب بود از تمام این پایان ها و اخرینها لا اقل برداشت و نتیجه ی خوبی داشتیم... چه خوب است لحظه های خوب را قدر بدانیم...قدر بدانیم .. زیرا وقتی تمام شوند دیگر افسوس فایده ای ندارد... قدر بدانیم و لذت ببریم... غر نزنیم.. بد خلقی نکنیم. اخمهایمان توی هم نباشد... انتقام نگیریم.. فقط قدر بدانیم و با لبخندی بر لب لحظه هایمان را مزین کنیم...